Tatarzy

Inna legenda przenosi nas jaszcze w bardziej odległe czasy przywołując stosowne wydarzenia historyczne. Czerpiąc wiedzę  z dawnych kronik i dokumentów  się o tym, że Polska od XIII wieku była obiektem licznych najazdów tatarskich.

Wędrując południowym skrajem naszego państwa zbrojne czambuły tatarskich nie omijały i Pietraszówki.

Po raz pierwszy przybysze ze wschodu pojawili się w naszej miejscowości w 1498 za czasów panowania  Jana Olbrachta. Szlak marszu wojsk tatarskich znaczyły mordy na niewinnej ludności, pożary i grabieże.

Najbardziej ucierpiały wówczas ziemie  tzw.: Rusi Czerwonej, które to obszary przyłączył do Polski król Kazimierz Wielki.

Kolejny raz Tatarzy najechali ziemię rzeszowską w 1624. Wówczas to Rzeszowa dzielnie bronił  Mikołaj Spytek Ligęza.

Atakując Rzeszów od strony wschodniej oddziały tatarski musiały sformować rzekę

Wisłok, który był w okolicach rzeszowskiego grodu szeroki i bardzo.

Liczne brody rzeczne (płycizny) znajdowały się  dopiero w Piotraszówce. Nic zatem dziwnego, że czambuły wojowników nie omijały naszej wsi dokonując licznych spustoszeń. (Tatarzy spalili wtedy m.in.. Dworską część zabudowań i pierwszą w Piotraszówce szkółkę parafialną.)

Niewielu jednak wie, że z tymi właśnie zdarzeniami związana jest nazwa jednego z pagórków boguchwalskich. Dzisiaj łatwo  położenie tego miejsca gdyż u podnóża tego wzniesienia znajduje się   widoczny neon reklamowy serwisu Toyoty.

Wcześniej cechą szczególną tego miejsca była rzeźba św. Jana Nepomucena, mylona często z postacią św. Floriana.

Miejsce na tym wzgórzu było umocnione i stanowiło jedyne schronienie przed wojskami tatarskimi.

Przed nocnymi atakami Tatarów strzegły mieszkańców nocne warty. Gdy zbliżało się niebezpieczeństwo wówczas ciszę przerywały  drewnianych gwizdków, którymi posługiwali się wartownicy.

W porę ostrzeżeni ludzie mogli  do obrony. Ponoć wśród bitewnej wrzawy było słychać zewsząd wibrujące głosy gwizdków informujących o zagrożeniu. Stąd też nazwa pagórka, która brzmi: Pogwizdal lub jak mawiają starsi mieszkańcy tej okolicy: „Pogwizdol”.

Dzisiaj tylko sędziwi już mieszkańcy Boguchwały posługują się powyżej wspomnianą nazwą.

 

 

„Moja mała Ojczyzna”- Boguchwała— legenda o Tatarach i Pogwizdalu